راه هاي تقويت اراده چگونه اراده مان را تقويت کنيم ؟ آيا تو هم جزو افرادي هستي که از لحاظ قدرت اراده خودت را دست کم گرفته اي و احساس مي کني بي اراده اي ؟ اگر چنين فکري مي کني , موفقيت خودت را دست کم گرفته اي. همه به طور ذاتي اراده دارند و مساله مهم اين است که چطور آن را کشف و از آن بهره برداري کنند . پس گام اول اين است که قدرت اراده ات را قبول داشته باشي . به آن اندازه که زندگي داري , اراده هم داري . اگر کسي بسته اي بسيار سنگين را مقابلت بگذارد و از تو خواهش کند آن را بلند کني و تو ميداني کهنميتواني آن را بلند کني , آيا مي گويي : ” من قدرت ندارم ؟” يا اينکه ” آنقدر زور ندارم که چنين بسته اي را بلند کنم ” .....(در ادامه ی مطلب بخوانید...)

ساتراپی همکار می پذیرد! دوستان عزیزی که مایل به همکاری با ما و نویسندگی در بخش های مختلف سایت هستند می توانند آدرس ایمیل خود را در بخش نظرات این مطلب یاد داشت کنند تا ما در اولین فرصت با ایشان تماس بگیریم. و نیز می توانید مطالب خود را به آدرس ایمیل زیر e.hosseinpour1995@gmail.com با عنوان ((مطلبی برای ساتراپی)) ارسال کنید تا مطالب خود را با نام خودتان در سایت ببینید و دوستانتان نیز از این مطالب استفاده کنند. منتظر مقالات و مطالب زیبای شما هستیم! با تشکر مدیریت سایت

خودت میدانی که... خودت میدانی که دوستت دارم خدایا من همانم که در خلوت از تو حیا نکردم و در آشکار نیز مراقب فرمانت نبودم من آنم که وقتی مژده ی گناهی را شنیدم شتابان به سوی آن رفتم... تو محلتم دادی،تو پرده پوشی کردی، حیا نکردمبا آن که میدانستم از همه چیزم خبر داری ولی با تمام این حرف ها... خدایا با بردباریت مهلتم دادی و گناهانم را پوشاندی و اما عقوبت نکردی... گویی گناهانم را از یاد برده ای و از کیفرم در گذشته ای از این بالاتر،انگار تو از من شرم داری! ولی خداوندا... خدت این را هم میدانی که وقتی گناه میکردم اعتقاد نداشتم که تو خدای من نیستی... و میدانستی که قصد لجبازی با تو را ندارم گناه من ناشی از غلبه ی هوای نفسم بود. پس ای خدای مهربان،مرا به حال خودم رها مکن چون با وجود تمام این گناهان خودت میدانی که دوستت دارم...

قسمتی از وصیت نامه ی شهید شوشتری:

 دیروز از هرچه بود گذشتیم و امروز از هرچه بودیم گذشتیم...

 آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز...

 دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز تلاش می کنیم ناممان گم نشود...

 جبه بوی ایمان میداد و اینجا ایمانمان بو میدهد...

 آنجا روی درب اتاقمان می نوشتیم:یا حسین،فرماندهی از آن توست اینجا می نویسیم:بدون هماهنگی وارد نشوید

 الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم و بصیرمان کن تا از مسیر برنگردیم و آزادمان کن تا اسیر نگردیم.

توی کافه‌ی فرودگاه یکی بود که پشت سر هم سیگار می‌کشید؛ یکی دیگه رفت جلو گفت:
- بب...خشید آقا! شما روزی چند تا سیگار می‌کشین؟
- منظور؟
- منظور اینکه اگه پول این سیگارا رو جمع می‌کردین، به اضافه‌ی پولی که
به خاطر این لامصب خرج دوا و دکتر می‌کنین، الان اون هواپیمایی که
اونجاست مال شما بود!
- تو سیگار می‌کشی؟
............- نه!
- هواپیما داری؟
- نه!
- به هر حال مرسی بابت نصیحتت؛ ضمناً اون هواپیما که نشون دادی مال منه

یک روز،غمگین در خیابان قدم میزدم

فکر این که دنیا پر از نامردیست،پر از ظلم است،سخت مرا آزار میداد.

تا این که در آن روز کودکی را دیدم،که با شوق و ذوق فراوان در پی گرفتن پرنده ای می دوید

از خنده ی آن کودک خنده ام گرفت...

در آن روز زوج مسنی را دیدم، که پس از سالها چنان می گفتندو می خندیدن که گویی خوشبخت ترین آدم های روی زمین هستند

از شادی آنان شاد شدم...

در آن روز زوج جوانی را دیدم،در حالی که برخی ها با بی اعتنایی از کنار کودک فقیری رد می شدند،او را به خوردن یک وعده غذا دعوت کردند

از بزرگواری آن زوج جوان اشک شوق ریختم...

در آن روز فرزندی را دیدم،که شاخه گلی را تقدیم مادرش کرد

از خوشبختی آن ها به وجد آمدم...

در آن روز خیلی ها را دیدم،فقط خوبی بود

نه اندوهی و نه غمی،نه ظلمی و نه تحقیری

در آن روز خدا را دیدم

آن روز منم خندیدم،با تمام وجود

طوری که اهل آسمان از صدای قهقه ی من خنده شان گرفت

و دانستم دلخوشی هایم کم نیست زندگی باید کرد...